MARIAN FONTOWICZ
ur. 13.07.1907 – zm. 20.11.1988
Piłkarz Warty Poznań, mistrz Polski z 1929 roku, reprezentant Polski. W mistrzowskim sezonie zagrał we wszystkich 24 meczach, puścił 33 gole.
Bramkarz mistrzowskiej drużyny z 1929 roku był związany z Wartą Poznań przez całą swoją karierę piłkarską i rozegrał w barwach „Zielonych” blisko 600 spotkań (dokładnie 578 meczów, z czego 221 ligowych)! Do Warty Poznań trafił jako 15-latek, początkowo był napastnikiem, ale od 1924 roku występował już wyłącznie na w roli bramkarza i był jednym z najlepszych piłkarzy na tej pozycji w Polsce okresu międzywojennego. Choć karierę zakończył pierwotnie w 1938 roku, to jeszcze w 1945 roku dał się namówić na powrót do bramki Warty Poznań i rozegranie 11 meczów.
Na niektórych zdjęciach Marian Fontowicz ma na głowie charakterystyczną czapkę, ale to nie z jej powodu wyróżniał się na boisku. Kibicom piłkarskim był znany ze swojej niezwykle widowiskowej gry, dzięki czemu był nazywany „królem przedpola”. Ten styl nieco odbiegał od utartej roli bramkarzy tamtych czasów. Poznański golkiper nie trzymał się kurczowo linii bramkowej, angażował się w walkę nawet kilka metrów przed nią, przecinał dośrodkowania, blokował strzały. Grał tak, mimo że nie był wysokim zawodnikiem, miał bowiem 172 cm wzrostu.
Do historii przeszedł nie tylko jako widowiskowo grający bramkarz mocnej w tamtym okresie Warty Poznań. Marian Fontowicz jako pierwszy gracz na tej pozycji zaliczył serię co najmniej 500 minut bez straconej bramki w Ekstraklasie. Było to w okresie między 22 września 1929 a 30 marca 1930 roku. Wcześniej, bo 7 sierpnia 1927 roku, w premierowym sezonie ligowym w Polsce, bramkarz „Zielonych” obronił strzał z rzutu karnego wykonywanego przez… golkipera Legii Warszawa, Wacława Adamowicza. Był to pierwszy tego typu przypadek w historii polskiej ligi. Warta wygrała 8:1.
Jak na czołowego bramkarza w kraju przystało, Marian Fontowicz w latach 1930-35 wystąpił 13 razy w reprezentacji Polski (5 z tych spotkań uznano później za nieoficjalne). W 1936 roku, a więc u schyłku kariery, bramkarz Warty Poznań został objęty programem przygotowań do Igrzysk Olimpijskich, ale do Berlina nie pojechał, w przeciwieństwie do Fryderyka Scherfke, asa ofensywnego „Zielonych”.
Marian Fontowicz walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, trafił do niemieckiej niewoli, z której wyswobodził go kolega z boiska, Fryderyk Scherfke.
fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe